18 mei, 2020
Tot ons groot verdriet vernamen we dat Guus Declerck op 10 april 2020 in de armen van zijn vrouw Lieve overleed. Guus was 86 jaar, maar echt iemand die je eigenlijk nooit zou willen laten gaan.
Guus was als neuroloog en klinische neurofysioloog Nederlands eerste slaapgeneeskundige, maar eigenlijk doet geen van deze kwalificaties hem voldoende recht aan. Nog voor het woord was uitgevonden, was hij multidisciplinair in hart en nieren. Hij werkte sinds 1994 aan het het oprichten van een centrum voor slaap- en waakstoornissen (CSW) binnen Kempenhaeghe, en verrichtte daarbij een huzarenstukje. Het lukte hem zorgverzekeraars te overtuigen dat insomnie net zo goed aandacht en vergoeding behoefde als slaapaandoeningen zoals narcolepsie en slaapapneu. Of de diagnose en behandeling nu thuishoorde bij de psychologie, neurologie of pulmonologie, dat vond hij niet bepalend: voor alles was hij begaan met het leed van de mens achter de patiënt met een slaapstoornis. Hij luisterde naar patiënten en toonde zich betrokken. En hoe. In 1999, bij het afscheidssymposium ter ere van zijn pensionering, werd ‘de grote kleine man’ niet alleen geridderd in de orde van de Nederlandse Leeuw, maar ook bedankt door een ongekend groot aantal aanwezige ex-patiënten.
Guus was een aimabele en bescheiden man. Aanzien speelde geen rol. Maar ondertussen was hij met zijn lieve lach, en zonder dat er ook maar iets van een ego in de weg zat, de wegbereider en grondlegger van erkende slaapzorg in Nederland. En daarbuiten: hij droeg ook belangrijk bij aan de multidisciplinariteit van het slaapcentrum van het UZ Gent.
Wie Guus gekend heeft weet dat zijn betekenis voor onderzoek en behandeling van slaap nog heel ver na vandaag zal echoën. Met zijn oprechte waardering en onvoorwaardelijk geloof in vele jonge onderzoekers en clinici was Guus een stille mentor voor een hele nieuwe generatie. Hij gaf ons het essentiële zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen om niet af te haken bij tegenslag. We zouden lang niet zoveel gedurfd hebben, en lang niet zo ver gekomen zijn, als Guus er niet was geweest met zijn onuitputtelijke vriendelijkheid, enthousiasme en respect. Hij leeft voort in de behandeling en het onderzoek van vandaag en morgen.
We zullen onze toegewijde, inspirerende en altijd geïnteresseerde Guus missen en wensen zijn dierbaren heel veel sterkte met het verlies.
– Ingrid Verbeek, Gert Jan Lammers, Dirk Pevernagie en Eus van Someren